Hallo iedereen!
We zijn al even terug van een mooi weekend. Vrijdag gingen we normaal om half 4 vertrekken maar we zitten in Afrika dus kwam ons busje er pas door tegen half 8.. Na 5 uur rijden dan kwamen we aan in het Volta gebied, een van de armste regio's in het land. We hebben 2 nachten in een tentje geslapen en de lower falls en upperfalls gaan bezoeken! Heel indrukwekkend!
We moesten een uurtje wandelen door de bossen voor de lage watervallen, dat viel goed mee en daarna besloten we om toch ook nog een dik uur te wandelen naar de grote waterval. Dit hadden we wel een beetje onderschat, het was een zware tocht over de bomen klimmen, door de hitte, voorbij slangen, grote duizendpoten, megamieren, en nog veel meer. Het uitzicht van op het hoogste topje van de berg was wel heel mooi! Heel verfrissend om in de waterval te duiken en even terug op adem te komen want het zweet droop gewoon naar beneden... en dit allemaal op een klein omeletje met toast.
Terug aangekomen aan ons tentje hebben we goed kunnen eten en nog een gezellige avond gehad, hebben ook nog een beetje regen gezien tussendoor, was lang geleden.
Deze week zijn we ook begonnen aan onze nachtshiften, we hebben er nu al 2 gedaan en gaan straks aan de derde beginnen, het valt heel goed mee! De sfeer is veel gemoedelijker dan overdag maar het is wel zwaar om van 20u tot 8u op de benen te staan. We mogen wel al de bevallingen zelf doen en krijgen veel uitleg dus dat is echt leuk. We hebben zo al enkele dikkerdjes op de wereld gezet maar ook twee prematuurtjes, dat greep ons wel even aan. We brachten ze naar de intensieve neonatologie maar dat is daar toch echt niet te doen 's nachts. Ons hart breekt telkens als we die kindjes daar met zovelen zien liggen wenen. Er is echt te weinig materiaal en personeel om de juiste zorgen te geven aan de kleintjes.
Maar we herpakken ons wel telkens en gaan er nog steeds tegenaan!
Op naar de volgende nachtshift!
Hier kunnen jullie nog een nieuwe lading foto's bekijken: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/1927Maart?feat=directlink
Liefs,
woensdag 30 maart 2011
vrijdag 25 maart 2011
Op naar de natuur!
Goodafternoon!
We zijn na een drukke werkweek weer enkele bevallingen rijker! We komen dicht tegen onze 40 bevallingen elk! Naomi heeft ons deze week ook voor de eerste keer een knip laten hechten, met een beetje zenuwen is ons dat toch goed gelukt, we zijn er trots op!
Vandaag kregen we ook onze eerste eindevaluatie, ze vinden dat we goede werkers zijn, we gaan dus zo blijven verderdoen :)
Nu vertrekken we op weekend met andere studenten naar de watervallen, het zal ons deugd doen om wat natuur te zien en even uit de drukke stad te zijn. Hopelijk kunnen we mooie kiekjes maken en deze volgende week aan jullie laten zien!
Hoe maken jullie het in België? We hebben opgevangen dat de zon daar toch ook eens is opgedoken!
Veel liefs!
We zijn na een drukke werkweek weer enkele bevallingen rijker! We komen dicht tegen onze 40 bevallingen elk! Naomi heeft ons deze week ook voor de eerste keer een knip laten hechten, met een beetje zenuwen is ons dat toch goed gelukt, we zijn er trots op!
Vandaag kregen we ook onze eerste eindevaluatie, ze vinden dat we goede werkers zijn, we gaan dus zo blijven verderdoen :)
Nu vertrekken we op weekend met andere studenten naar de watervallen, het zal ons deugd doen om wat natuur te zien en even uit de drukke stad te zijn. Hopelijk kunnen we mooie kiekjes maken en deze volgende week aan jullie laten zien!
Hoe maken jullie het in België? We hebben opgevangen dat de zon daar toch ook eens is opgedoken!
Veel liefs!
zaterdag 19 maart 2011
A lot of babycatching in Ghana!
Hey Obroeni’s,
Normaal begonnen we deze week op de antenatal care, maar dat vonden we bij nader inzien toch niet zo'n goed idee. We zijn er twee dagen geweest, maar de choas was niet te overzien! Het gaat er helemaal niet aan toe zoals een prenatale raadpleging bij ons. Hier zitten de vrouwen met hun baby allemaal samen in een hete zaal te wachten op papieren en een snel onderzoek. We vonden dat we veel meer konden leren op verloskamer dus mochten we gelukkig van de hoofdvroedvrouw terug bij hun komen werken. We waren blij dat we die beslissing hadden genomen want deze week was het een helse drukte op verloskamer! Het is big season in de Ghaneese verloswereld deze maanden. We stonden er dan ook een paar keer echt helemaal alleen voor om een bevalling te doen, met alles erop en eraan. De vrouwen stroomden binnen in hun rolstoel met een infuus in de handen, werden ergens gedropt waar nog plaats was (vrijdag lagen er 13 vrouwen verspreid over 7 kamers en de gang) en door hun geschreeuw door konden wij aan de lopende band veel bijleren! Het gaf ons veel voldoening.
We doen nu meestal een ochtendshift, maar gaan de volgende weken ook enkele nachtshiften doen omdat er dan minder andere studenten zijn en we waarschijnlijk nog enkele ervaringen rijker gaan worden. Hopelijk kunnen we jullie dan nieuwe spannende verhalen vertellen!
We hebben deze week toch ook even gedacht hoe onvoorstelbaar de situaties hier soms zijn. Zoals woensdag, wanneer er een vrouw van een dood kindje aan het bevallen was. Toen het kindje dood in de bedpan lag en de vroedvrouw het tussen haar benen uit kwam nemen, liet ze ons zien dat het kindje zichzelf met de navelstreng had opgehangen in de buik. Geen moment om blij van te worden, maar toch was de vroedvrouw al zingend het kindje in een plastic zak aan het opbergen… Vreemd om te zien hoe anders ze ermee omgaan.
Vrijdag keken we elkaar ook even begrijpend aan toen we twee vrouwen zagen bevallen in eenzelfde kleine kamer. Het woord privacy kennen ze echt niet, iedereen komt wel eens binnen piepen tijdens een bevalling, zelfs de kuisvrouwen komen zich graag moeien.
Voor de rest van de week hebben we de lokale marktjes, zeg maar markten eigenlijk, eens bezocht. We moeten toegeven dat ondanks de drukte, vuiligheid en aanrakingen, we het nog wel leuk vonden! We hebben enkele leuke spulletjes op de kop kunnen tikken, vooral handtasjes dan en schoenen. We beginnen het afbieden nu ook steeds beter en beter te kunnen! Ook de taxichauffeurs kunnen ons niet meer afzetten, we laten niet met ons sollen. Na 6 taxi’s te weigeren vandaag, vonden we eindelijk een eerlijke chauffeur voor een eerlijke prijs, tot Femke riep hoe een grote kakkerlak er in de auto zat… de hele weg (en hij was lang want we stonden in de file) zaten we met onze benen omhoog (het zweet droop naar beneden) en de chauffeur deed niets anders dan lachen.. Daarom namen we voor de terugweg een deftigere taxi, we zagen geen kakkerlakken maar nu was de chauffeur boos omdat er nog zand aan onze benen hing. We moesten de auto bijna zelf kuisen. Zijn snelheidsmeter enzo werkten wel niet in de auto, maar owee als er een beetje zand in lag. We hebben hier wel veel plezier.
Gisteren hebben we met de meisjes van verpleegkunde pasta gekookt en een gezellige sangrianight gehad. Leuk om verhalen te wisselen en om over onze ervaringen allemaal te praten. Hopelijk is het in België al wat beter weer? Als jullie uur verandert zal er trouwens 2 uur verschil zijn met ons, want hier verandert er geen uur. Het zal spijtig genoeg nog steeds donker zijn om half 7 ’s avonds al.
Ook nog enkele nieuwe foto’s te bewonderen op:
Vele groetjes van de Obibini’s!
Normaal begonnen we deze week op de antenatal care, maar dat vonden we bij nader inzien toch niet zo'n goed idee. We zijn er twee dagen geweest, maar de choas was niet te overzien! Het gaat er helemaal niet aan toe zoals een prenatale raadpleging bij ons. Hier zitten de vrouwen met hun baby allemaal samen in een hete zaal te wachten op papieren en een snel onderzoek. We vonden dat we veel meer konden leren op verloskamer dus mochten we gelukkig van de hoofdvroedvrouw terug bij hun komen werken. We waren blij dat we die beslissing hadden genomen want deze week was het een helse drukte op verloskamer! Het is big season in de Ghaneese verloswereld deze maanden. We stonden er dan ook een paar keer echt helemaal alleen voor om een bevalling te doen, met alles erop en eraan. De vrouwen stroomden binnen in hun rolstoel met een infuus in de handen, werden ergens gedropt waar nog plaats was (vrijdag lagen er 13 vrouwen verspreid over 7 kamers en de gang) en door hun geschreeuw door konden wij aan de lopende band veel bijleren! Het gaf ons veel voldoening.
We doen nu meestal een ochtendshift, maar gaan de volgende weken ook enkele nachtshiften doen omdat er dan minder andere studenten zijn en we waarschijnlijk nog enkele ervaringen rijker gaan worden. Hopelijk kunnen we jullie dan nieuwe spannende verhalen vertellen!
We hebben deze week toch ook even gedacht hoe onvoorstelbaar de situaties hier soms zijn. Zoals woensdag, wanneer er een vrouw van een dood kindje aan het bevallen was. Toen het kindje dood in de bedpan lag en de vroedvrouw het tussen haar benen uit kwam nemen, liet ze ons zien dat het kindje zichzelf met de navelstreng had opgehangen in de buik. Geen moment om blij van te worden, maar toch was de vroedvrouw al zingend het kindje in een plastic zak aan het opbergen… Vreemd om te zien hoe anders ze ermee omgaan.
Vrijdag keken we elkaar ook even begrijpend aan toen we twee vrouwen zagen bevallen in eenzelfde kleine kamer. Het woord privacy kennen ze echt niet, iedereen komt wel eens binnen piepen tijdens een bevalling, zelfs de kuisvrouwen komen zich graag moeien.
Voor de rest van de week hebben we de lokale marktjes, zeg maar markten eigenlijk, eens bezocht. We moeten toegeven dat ondanks de drukte, vuiligheid en aanrakingen, we het nog wel leuk vonden! We hebben enkele leuke spulletjes op de kop kunnen tikken, vooral handtasjes dan en schoenen. We beginnen het afbieden nu ook steeds beter en beter te kunnen! Ook de taxichauffeurs kunnen ons niet meer afzetten, we laten niet met ons sollen. Na 6 taxi’s te weigeren vandaag, vonden we eindelijk een eerlijke chauffeur voor een eerlijke prijs, tot Femke riep hoe een grote kakkerlak er in de auto zat… de hele weg (en hij was lang want we stonden in de file) zaten we met onze benen omhoog (het zweet droop naar beneden) en de chauffeur deed niets anders dan lachen.. Daarom namen we voor de terugweg een deftigere taxi, we zagen geen kakkerlakken maar nu was de chauffeur boos omdat er nog zand aan onze benen hing. We moesten de auto bijna zelf kuisen. Zijn snelheidsmeter enzo werkten wel niet in de auto, maar owee als er een beetje zand in lag. We hebben hier wel veel plezier.
Gisteren hebben we met de meisjes van verpleegkunde pasta gekookt en een gezellige sangrianight gehad. Leuk om verhalen te wisselen en om over onze ervaringen allemaal te praten. Hopelijk is het in België al wat beter weer? Als jullie uur verandert zal er trouwens 2 uur verschil zijn met ons, want hier verandert er geen uur. Het zal spijtig genoeg nog steeds donker zijn om half 7 ’s avonds al.
Ook nog enkele nieuwe foto’s te bewonderen op:
Vele groetjes van de Obibini’s!
zondag 6 maart 2011
Alles mogelijk in Ghana
Dag lieve mensen,
Deze week was rustig op de verloskamer. Maandag hadden we nog een drukke dag, kwam er ook weer een vrouw binnen in premature arbeid. Ze was 26,5 weken en het hoofdje stak al tussen haar benen, ze werd op een verlostafel in de gang gelegd, wat het dichtst bij leek te zijn en ze mocht gewoon persen. Vroedvrouwen dachten dat het kindje er toch dood zou uitkomen dus moesten wij de vrouw gewoon zo laten liggen… Heel raar. Stonden wij daar met 5 blanken (nog drie duitse studenten geneeskunde en wij) te kijken naar een vrouw die haar baby er aan het uitpersen was in het midden van de gang en we mochten niets doen. Gelukkig kwam er een oudere vroedvrouw de vrouw toch helpen en het kindje werd levend geboren. De pruts woog maar 1,450 kg maar was heel sterk, hij werd naar de intensieve overgebracht. Wij hadden het wel gedacht dat het kindje levend ging geboren worden, maar voor de vroedvrouwen was dit toch weer een mirakel. Nog een beetje horror was in het begin van de dag eigenlijk. Nadat we ons hadden omgekleed liepen we door de gangen om te kijken hoeveel vrouwen er in arbeid waren en in de spoelruimte zagen we een zwarte plastic zak liggen op de gootsteen met handjes uit… lag er daar dus een overleden kindje van 4,1 kg dat ’s nachts geboren was gewoon te liggen.. Onze magen draaiden.
De volgende dagen was het rustiger, minder bevallingen, wel een keizersnede gezien, we hebben wat taakjes gekregen, vrouwen naar de materniteit gebracht, Ghanese dialecten geleerd en de vroedvrouwen moeten toegeven dat wij niets speciaals doen met ons haar. Ze vinden ons haar (vooral Femke’s haar eigenlijk) zoo mooi en vinden het heel raar dat we het gewoon maar wassen en laten drogen…
Woensdagavond hebben we eens van het uitgaansleven geproefd. We gingen met andere studenten mee naar een salsa-avond, heel fascinerend, wat een ritme hebben die mensen! Daarna was het nog reggae night op strand. Leuke sfeer, net als in een film stonden we tussen de negers met rasta’s met hun groen-geel-rood potske op. En maar dansen, zingen en roken dat ze doen. Heel grappig is dat we die mensen ’s avonds allemaal zien roken en overdag niet. We vroegen dit eens aan een taxichauffeur en hij vertelde ons dat als je in deze hitte een sigaret zou opsteken dat je dan “crazy in the mind” wordt, daarom is het hier taboe om overdag te roken. En dan halen ze dus hun schade in als de zon ondergaat.
Omdat het rustiger was op dienst deze week was het precies eens zo druk op strand, geen moment rust hebben we gehad. Rustig zwemmen in de zee was echt niet mogelijk dit weekend, als je nog maar een voet in de zee zet, word je aangesproken en als je een beetje verder gaat zwemmen voel je wel een negerhand die je been vastneemt… Allemaal willen ze onze vriend zijn.
Het is wel heel spijtig dat er in Accra zelf geen mooie stranden zijn, om naar een proper strand te gaan, rijden we eerst de vuile stranden voorbij waar de zee bruin ziet, waar mensen hun afval gooien, waar kleine jongens kaka doen (we keken allebei net uit het raampje van de taxi toen een kindje zijn kaka naar beneden viel, heel grappig) en toch zie je dan mensen vissen aan de rand van de zee… Goed dat we hier nog alleen maar fishsticks gegeten hebben, denken we dan.
Morgen is het normaal een vakantiedag voor de Ghanezen want vandaag is het Independence day, maar wij gaan toch flink werken! We hopen zo om goed te scoren, hihi.
We hebben nog enkele nieuwe foto's online gezet: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/25Febr6Maart?feat=directlink
Tot een van de volgende dagen!
xx
Abonneren op:
Reacties (Atom)