Dag thuisfront,
Bereid jullie voor want binnen enkele dagen zijn wij terug van ons Ghanees avontuur!
Vorige week hebben we nog een paar leuke nachtshiften gedaan, we hebben zelfs bevallingen van onszelf kunnen filmen, het is niet voor gevoelige kijkers, maar de dapperen onder jullie mogen zeker kijken!
Het was een heel tof vroedvrouwenteam, waar we zoveel van bijgeleerd hebben.
We zijn nu onze laatste week een beetje aan het uitbollen, zorgen dat onze papieren voor school in orde zijn, afscheid nemen van de vroedvrouwen, laatste keren naar het strand (we willen echt nog wel mooi bruin zien maandag...), laatste keer 2 pizza's gaan eten voor de prijs van 1, laatste bakjes rijst met kip (oef),...
We hebben nog enkele foto's getrokken van de vroedvrouwen, krijgen jullie eindelijk ook eens een beeld van onze collega's deze drie maanden. We zullen de stageplek wel missen. Maar kijken er toch ook naar uit om onze familie en vrienden terug te zien en al onze verhalen te kunnen vertellen. De blog is leuk, maar soms is het echt moeilijk om te verwoorden wat je hier allemaal ziet...
https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/925April9Mei?feat=directlink
Liefs en tot heel snel nu!
donderdag 5 mei 2011
maandag 25 april 2011
Nieuwe interessante foto's
Dag volgertjes,
We hebben weer enkele foto's kunnen laden, je kan ze bekijken op deze link: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/11April24April?feat=directlink
de shockerende foto's hebben we maar achterwege gelaten, beter voor jullie maag.
Straks beginnen we aan een nieuwe reeks nachten, het wordt spannend omdat we waarschijnlijk mogen filmen van de vroedvrouwen. Ondertussen hebben we ook afscheid moeten nemen van de meisjes van verpleegkunde omdat zij gaan rondtrekken nu en wij al terug naar ons vaderland vertrekken als zij terugkomen.
Het einde komt nogal dichterbij, maar we hebben nog veel dingen gepland dus gaan nog zeker genieten van de laatste 2 weken!
Vele groetjes!
We hebben weer enkele foto's kunnen laden, je kan ze bekijken op deze link: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/11April24April?feat=directlink
de shockerende foto's hebben we maar achterwege gelaten, beter voor jullie maag.
Straks beginnen we aan een nieuwe reeks nachten, het wordt spannend omdat we waarschijnlijk mogen filmen van de vroedvrouwen. Ondertussen hebben we ook afscheid moeten nemen van de meisjes van verpleegkunde omdat zij gaan rondtrekken nu en wij al terug naar ons vaderland vertrekken als zij terugkomen.
Het einde komt nogal dichterbij, maar we hebben nog veel dingen gepland dus gaan nog zeker genieten van de laatste 2 weken!
Vele groetjes!
dinsdag 19 april 2011
Gekke dagen
Dagdag,
We hebben weer enkele drukke, ongewone dagen achter de rug. Vrijdag hadden we afgesproken om met een buur van de andere meisjes mee te gaan naar een gospelmis. Vol verwachting zaten we in de taxi te fantaseren over zingende, dansende negerinnen en veel ambiance. We waren echt wel benieuwd. Tot we aankwamen in een soort van kapel en er niet zo veel volk zat als verwacht. Daarbij was de "pastoor" oorverdovend aan het schreeuwen in de micro en telkens hij 'Hallelujah' riep, schoot je bijna van je stoel voor je 'AMEN' kon antwoorden. We vielen natuurlijk wel weer op als blanken dus konden helaas niet vroeger ontsnappen. Hebben ons dan maar geamuseerd met filmen en uiteindelijk wat meegezongen met de speciaal-voor-ons-in-het-engels-gezongen liedjes. Achteraf mochten we onze naam ook eens in de micro roepen en de pastoor een hand gaan geven. We zijn dan ook vriendelijk verzocht geweest om elke zondag weer te keren maar toevallig hadden we toch al andere plannen gemaakt...
Zaterdag zijn we eens ga kijken in het 'art center'. Zag er heel leuk uit, allemaal kleine shopkes met typische afrikaanse spulletjes en veel kunstwerken en schilderijen. Heel vermoeiend om daar te 'shoppen', als je nog maar durft te kijken naar iemand zijn winkeltje beginnen ze al alles aan te bieden en te onderhandelen over de prijs en dan trekt er iemand van een andere winkel je mee om zijn spullen te bekijken... We hebben het toch wel 3 uurtjes volgehouden met een pauze ertussen en hebben enkele souvenirtjes mee. Daarna hebben we nog een leuke plek ontdekt om iets te eten en drinken, een terras met heel mooi zicht op de zee. Lang leve de Bradt guide!
Gisteren begonnen we weer met volle moed aan een nieuwe werkweek. We werden tijdens onze ochtendwandeling al direct geconfronteerd met een blote man die gek stond te doen in het midden van de straat.. niet goed op onze nuchtere maag, beetje schrikwekkend om te zien. Niemand deed er ook iets aan, iedereen negeerde de man en liet hem rustig in zijn nakie rondlopen. Beetje later was het weer drukte geblazen op de verloskamer en na de shift hebben we onszelf toch maar eens getrakteerd op frietjes, zo lang geleden.
Goed dat we een laagje gelegd hadden want onze taxirit naar huis was ook niet van de geweldigste...We wagen ons leven elke keer als we in dit verkeer terechtgekomen en zijn altijd blij dat we veilig aankomen, maar deze keer hadden we toch eens iets voor. Blijkbaar zag onze chauffeur niet zo goed meer. Hij reed in het midden van de baan, door het rood licht, toeterde hele tijd voor niets, probeerde voor te steken in de file, raakte bijna een gigantische bus en reed toen toch eindelijk in iemand zijn achterwerk. We zijn er maar met een schrammetje op het been van afgekomen gelukkig en bleven verbazingwekkend kalm, maar we waren toch echt niet goedgezind op hem toen hij nog eens meer geld vroeg bij het uitstappen omdat hij zogezegd dacht dat de weg korter was. Ghanezen, niet te schatten!
Vandaag was het weer een onoverzichtelijke chaos op de verloskamer, het is duidelijk hoogseizoen, de zwangeren vallen precies met bakken uit de lucht. Ze kunnen ook zo luid krijsen, amai, we zijn het nog steeds niet echt gewoon om dat aan te horen. Zeker niet toen er 2 van de 3 vroedvrouwen ineens naar een workshop moesten en er wel een stuk of 9 vrouwen zwaar in arbeid lagen te roepen van de pijn. We wisten niet waar eerst te gaan kijken en te voelen hoe ver ze stonden. Er is uiteindelijk dan ook een vrouw op de grond bevallen. Toch niet zo’n leuk zicht om de vrouw daar gebogen te zien staan met een baby dat tussen haar benen hangt te bengelen aan de navelstreng… We hebben zelf nog wel veel bevallingen kunnen doen de laatste weken en kunnen nu ook met trots zeggen dat we allebei over onze 40 bevallingen zitten J
Veel liefs,
Afia en Akosia
We hebben weer enkele drukke, ongewone dagen achter de rug. Vrijdag hadden we afgesproken om met een buur van de andere meisjes mee te gaan naar een gospelmis. Vol verwachting zaten we in de taxi te fantaseren over zingende, dansende negerinnen en veel ambiance. We waren echt wel benieuwd. Tot we aankwamen in een soort van kapel en er niet zo veel volk zat als verwacht. Daarbij was de "pastoor" oorverdovend aan het schreeuwen in de micro en telkens hij 'Hallelujah' riep, schoot je bijna van je stoel voor je 'AMEN' kon antwoorden. We vielen natuurlijk wel weer op als blanken dus konden helaas niet vroeger ontsnappen. Hebben ons dan maar geamuseerd met filmen en uiteindelijk wat meegezongen met de speciaal-voor-ons-in-het-engels-gezongen liedjes. Achteraf mochten we onze naam ook eens in de micro roepen en de pastoor een hand gaan geven. We zijn dan ook vriendelijk verzocht geweest om elke zondag weer te keren maar toevallig hadden we toch al andere plannen gemaakt...
Zaterdag zijn we eens ga kijken in het 'art center'. Zag er heel leuk uit, allemaal kleine shopkes met typische afrikaanse spulletjes en veel kunstwerken en schilderijen. Heel vermoeiend om daar te 'shoppen', als je nog maar durft te kijken naar iemand zijn winkeltje beginnen ze al alles aan te bieden en te onderhandelen over de prijs en dan trekt er iemand van een andere winkel je mee om zijn spullen te bekijken... We hebben het toch wel 3 uurtjes volgehouden met een pauze ertussen en hebben enkele souvenirtjes mee. Daarna hebben we nog een leuke plek ontdekt om iets te eten en drinken, een terras met heel mooi zicht op de zee. Lang leve de Bradt guide!
Gisteren begonnen we weer met volle moed aan een nieuwe werkweek. We werden tijdens onze ochtendwandeling al direct geconfronteerd met een blote man die gek stond te doen in het midden van de straat.. niet goed op onze nuchtere maag, beetje schrikwekkend om te zien. Niemand deed er ook iets aan, iedereen negeerde de man en liet hem rustig in zijn nakie rondlopen. Beetje later was het weer drukte geblazen op de verloskamer en na de shift hebben we onszelf toch maar eens getrakteerd op frietjes, zo lang geleden.
Goed dat we een laagje gelegd hadden want onze taxirit naar huis was ook niet van de geweldigste...We wagen ons leven elke keer als we in dit verkeer terechtgekomen en zijn altijd blij dat we veilig aankomen, maar deze keer hadden we toch eens iets voor. Blijkbaar zag onze chauffeur niet zo goed meer. Hij reed in het midden van de baan, door het rood licht, toeterde hele tijd voor niets, probeerde voor te steken in de file, raakte bijna een gigantische bus en reed toen toch eindelijk in iemand zijn achterwerk. We zijn er maar met een schrammetje op het been van afgekomen gelukkig en bleven verbazingwekkend kalm, maar we waren toch echt niet goedgezind op hem toen hij nog eens meer geld vroeg bij het uitstappen omdat hij zogezegd dacht dat de weg korter was. Ghanezen, niet te schatten!
Vandaag was het weer een onoverzichtelijke chaos op de verloskamer, het is duidelijk hoogseizoen, de zwangeren vallen precies met bakken uit de lucht. Ze kunnen ook zo luid krijsen, amai, we zijn het nog steeds niet echt gewoon om dat aan te horen. Zeker niet toen er 2 van de 3 vroedvrouwen ineens naar een workshop moesten en er wel een stuk of 9 vrouwen zwaar in arbeid lagen te roepen van de pijn. We wisten niet waar eerst te gaan kijken en te voelen hoe ver ze stonden. Er is uiteindelijk dan ook een vrouw op de grond bevallen. Toch niet zo’n leuk zicht om de vrouw daar gebogen te zien staan met een baby dat tussen haar benen hangt te bengelen aan de navelstreng… We hebben zelf nog wel veel bevallingen kunnen doen de laatste weken en kunnen nu ook met trots zeggen dat we allebei over onze 40 bevallingen zitten J
Veel liefs,
Afia en Akosia
woensdag 13 april 2011
Nog 1 maand te gaan
Goodafternoon,
We moeten toch nog eens werk maken van onze blog dachten we, bij deze worden jullie nog eens ge-updated over wat wij hier allemaal uitspoken in het verre Ghana. Het kort wel af hoor, binnenkort staan we al terug in Mechelen...
Twee weken geleden hebben we een weekje nachtshiften gedaan op de verloskamer. We gingen er volledig voor, 12 uur per nacht wakker blijven en geconcentreerd blijven om die bruintjes op de wereld te zetten.. niet te onderschatten! We hebben wel heel veel kunnen leren en meegemaakt op korte tijd, zo zonder studenten geneeskunde en met een kleiner team vroedvrouwen mochten we veel zelf doen. Lisa mocht een tweeling op de wereld zetten alleen en Femke moest aan de slag met een preterme bevalling. Zelf episiotomie's knippen en hechten leren we ook vlot. Heel leuk en spannend. Grappig om ook te zien dat de vroedvrouwen soms gewoon even 2 uurtjes gaan slapen maar dat niet aan elkaar vertellen. Waardoor we handen tekort kwamen bij een moeilijke stuitbevalling bijvoorbeeld. Gelukkig hadden we nog een halfwakkere ervaren vroedvrouw in ons midden. Femke had wel pech in delivery room 8, waar ze op een nacht te maken kreeg met een vrouw die niet wilde meepersen, waardoor het kindje er slecht uit kwam plus wanneer ze de placenta er wilde uithalen stond ze plots alleen met een navelstreng in haar handen.. de moederkoek zat nog vast in de baarmoeder.. Blijkbaar was de navelstreng op de vliezen ingeplant en dus moest de dokter manueel de placenta er komen uithalen. Nogal een bloederige bedoening. Toeval of niet, de volgende nacht gebeurde hetzelfde scenario. De moed zakte even in de benen. We hebben daarna toch nog leuke babbels gehad met de vroedvrouwen en enkele mooie bevallingen gezien dat de slechte gebeurtenissen weer goedgemaakt werden.
Het weekend na onze nachten hebben we vooral wat uitgerust op strand en nog een lokale grote markt bezocht, Makola Market, naar het schijnt een van de grootste van Accra. We hebben enkele leuke dingen op de kop kunnen tikken, vooral schoenen als we eerlijk zijn.. maar het was een vermoeiend tripje om door zo'n bruine mensenhoop te lopen die ons willen aanraken en aanklampen om hun prulletjes te verkopen.
Vorige week was eerder een rustige week op verloskamer, maar dat was blijkbaar stilte voor de storm want deze week draait het weer volle toeren! Vandaag hadden we bijvoorbeeld weer 8 bevallingen op 6 uur.. Goed dat we naar een stukje paradijs gereisd waren dit weekend, namelijk naar Ada Foah. Met een roeiboetje "vaarden" we naar een eiland waar we tussen de palmbomen zaten. Langs de ene kant zagen we het grote meer en langs de andere kant de zee, heel mooi. We zwommen in het warme meer, probeerden te zwemmen in de wilde zee en sliepen in echte hutjes op het strand naast een kampvuurtje. Het klinkt allemaal heel paradijselijk en dat was het ook. Tot we 's avonds salamanderpootjes in onze hut zagen, het 's nachts hevig begon te waaien en onweren en er gaten in ons muggennet zaten! Avontuurlijk als we zijn hebben we dit natuurlijk allemaal overleefd en zijn we veilig met de rastaman en het roeibootje teruggeraakt.
We vinden het zo moeilijk om dat hier allemaal goed te kunnen vertellen dus we hebben opnieuw wat foto's online gezet: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/728Maart10April?feat=directlink
Veel plezier met kijken ;)
x
We moeten toch nog eens werk maken van onze blog dachten we, bij deze worden jullie nog eens ge-updated over wat wij hier allemaal uitspoken in het verre Ghana. Het kort wel af hoor, binnenkort staan we al terug in Mechelen...
Twee weken geleden hebben we een weekje nachtshiften gedaan op de verloskamer. We gingen er volledig voor, 12 uur per nacht wakker blijven en geconcentreerd blijven om die bruintjes op de wereld te zetten.. niet te onderschatten! We hebben wel heel veel kunnen leren en meegemaakt op korte tijd, zo zonder studenten geneeskunde en met een kleiner team vroedvrouwen mochten we veel zelf doen. Lisa mocht een tweeling op de wereld zetten alleen en Femke moest aan de slag met een preterme bevalling. Zelf episiotomie's knippen en hechten leren we ook vlot. Heel leuk en spannend. Grappig om ook te zien dat de vroedvrouwen soms gewoon even 2 uurtjes gaan slapen maar dat niet aan elkaar vertellen. Waardoor we handen tekort kwamen bij een moeilijke stuitbevalling bijvoorbeeld. Gelukkig hadden we nog een halfwakkere ervaren vroedvrouw in ons midden. Femke had wel pech in delivery room 8, waar ze op een nacht te maken kreeg met een vrouw die niet wilde meepersen, waardoor het kindje er slecht uit kwam plus wanneer ze de placenta er wilde uithalen stond ze plots alleen met een navelstreng in haar handen.. de moederkoek zat nog vast in de baarmoeder.. Blijkbaar was de navelstreng op de vliezen ingeplant en dus moest de dokter manueel de placenta er komen uithalen. Nogal een bloederige bedoening. Toeval of niet, de volgende nacht gebeurde hetzelfde scenario. De moed zakte even in de benen. We hebben daarna toch nog leuke babbels gehad met de vroedvrouwen en enkele mooie bevallingen gezien dat de slechte gebeurtenissen weer goedgemaakt werden.
Het weekend na onze nachten hebben we vooral wat uitgerust op strand en nog een lokale grote markt bezocht, Makola Market, naar het schijnt een van de grootste van Accra. We hebben enkele leuke dingen op de kop kunnen tikken, vooral schoenen als we eerlijk zijn.. maar het was een vermoeiend tripje om door zo'n bruine mensenhoop te lopen die ons willen aanraken en aanklampen om hun prulletjes te verkopen.
Vorige week was eerder een rustige week op verloskamer, maar dat was blijkbaar stilte voor de storm want deze week draait het weer volle toeren! Vandaag hadden we bijvoorbeeld weer 8 bevallingen op 6 uur.. Goed dat we naar een stukje paradijs gereisd waren dit weekend, namelijk naar Ada Foah. Met een roeiboetje "vaarden" we naar een eiland waar we tussen de palmbomen zaten. Langs de ene kant zagen we het grote meer en langs de andere kant de zee, heel mooi. We zwommen in het warme meer, probeerden te zwemmen in de wilde zee en sliepen in echte hutjes op het strand naast een kampvuurtje. Het klinkt allemaal heel paradijselijk en dat was het ook. Tot we 's avonds salamanderpootjes in onze hut zagen, het 's nachts hevig begon te waaien en onweren en er gaten in ons muggennet zaten! Avontuurlijk als we zijn hebben we dit natuurlijk allemaal overleefd en zijn we veilig met de rastaman en het roeibootje teruggeraakt.
We vinden het zo moeilijk om dat hier allemaal goed te kunnen vertellen dus we hebben opnieuw wat foto's online gezet: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/728Maart10April?feat=directlink
Veel plezier met kijken ;)
x
woensdag 30 maart 2011
Upperfalls!
Hallo iedereen!
We zijn al even terug van een mooi weekend. Vrijdag gingen we normaal om half 4 vertrekken maar we zitten in Afrika dus kwam ons busje er pas door tegen half 8.. Na 5 uur rijden dan kwamen we aan in het Volta gebied, een van de armste regio's in het land. We hebben 2 nachten in een tentje geslapen en de lower falls en upperfalls gaan bezoeken! Heel indrukwekkend!
We moesten een uurtje wandelen door de bossen voor de lage watervallen, dat viel goed mee en daarna besloten we om toch ook nog een dik uur te wandelen naar de grote waterval. Dit hadden we wel een beetje onderschat, het was een zware tocht over de bomen klimmen, door de hitte, voorbij slangen, grote duizendpoten, megamieren, en nog veel meer. Het uitzicht van op het hoogste topje van de berg was wel heel mooi! Heel verfrissend om in de waterval te duiken en even terug op adem te komen want het zweet droop gewoon naar beneden... en dit allemaal op een klein omeletje met toast.
Terug aangekomen aan ons tentje hebben we goed kunnen eten en nog een gezellige avond gehad, hebben ook nog een beetje regen gezien tussendoor, was lang geleden.
Deze week zijn we ook begonnen aan onze nachtshiften, we hebben er nu al 2 gedaan en gaan straks aan de derde beginnen, het valt heel goed mee! De sfeer is veel gemoedelijker dan overdag maar het is wel zwaar om van 20u tot 8u op de benen te staan. We mogen wel al de bevallingen zelf doen en krijgen veel uitleg dus dat is echt leuk. We hebben zo al enkele dikkerdjes op de wereld gezet maar ook twee prematuurtjes, dat greep ons wel even aan. We brachten ze naar de intensieve neonatologie maar dat is daar toch echt niet te doen 's nachts. Ons hart breekt telkens als we die kindjes daar met zovelen zien liggen wenen. Er is echt te weinig materiaal en personeel om de juiste zorgen te geven aan de kleintjes.
Maar we herpakken ons wel telkens en gaan er nog steeds tegenaan!
Op naar de volgende nachtshift!
Hier kunnen jullie nog een nieuwe lading foto's bekijken: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/1927Maart?feat=directlink
Liefs,
We zijn al even terug van een mooi weekend. Vrijdag gingen we normaal om half 4 vertrekken maar we zitten in Afrika dus kwam ons busje er pas door tegen half 8.. Na 5 uur rijden dan kwamen we aan in het Volta gebied, een van de armste regio's in het land. We hebben 2 nachten in een tentje geslapen en de lower falls en upperfalls gaan bezoeken! Heel indrukwekkend!
We moesten een uurtje wandelen door de bossen voor de lage watervallen, dat viel goed mee en daarna besloten we om toch ook nog een dik uur te wandelen naar de grote waterval. Dit hadden we wel een beetje onderschat, het was een zware tocht over de bomen klimmen, door de hitte, voorbij slangen, grote duizendpoten, megamieren, en nog veel meer. Het uitzicht van op het hoogste topje van de berg was wel heel mooi! Heel verfrissend om in de waterval te duiken en even terug op adem te komen want het zweet droop gewoon naar beneden... en dit allemaal op een klein omeletje met toast.
Terug aangekomen aan ons tentje hebben we goed kunnen eten en nog een gezellige avond gehad, hebben ook nog een beetje regen gezien tussendoor, was lang geleden.
Deze week zijn we ook begonnen aan onze nachtshiften, we hebben er nu al 2 gedaan en gaan straks aan de derde beginnen, het valt heel goed mee! De sfeer is veel gemoedelijker dan overdag maar het is wel zwaar om van 20u tot 8u op de benen te staan. We mogen wel al de bevallingen zelf doen en krijgen veel uitleg dus dat is echt leuk. We hebben zo al enkele dikkerdjes op de wereld gezet maar ook twee prematuurtjes, dat greep ons wel even aan. We brachten ze naar de intensieve neonatologie maar dat is daar toch echt niet te doen 's nachts. Ons hart breekt telkens als we die kindjes daar met zovelen zien liggen wenen. Er is echt te weinig materiaal en personeel om de juiste zorgen te geven aan de kleintjes.
Maar we herpakken ons wel telkens en gaan er nog steeds tegenaan!
Op naar de volgende nachtshift!
Hier kunnen jullie nog een nieuwe lading foto's bekijken: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/1927Maart?feat=directlink
Liefs,
vrijdag 25 maart 2011
Op naar de natuur!
Goodafternoon!
We zijn na een drukke werkweek weer enkele bevallingen rijker! We komen dicht tegen onze 40 bevallingen elk! Naomi heeft ons deze week ook voor de eerste keer een knip laten hechten, met een beetje zenuwen is ons dat toch goed gelukt, we zijn er trots op!
Vandaag kregen we ook onze eerste eindevaluatie, ze vinden dat we goede werkers zijn, we gaan dus zo blijven verderdoen :)
Nu vertrekken we op weekend met andere studenten naar de watervallen, het zal ons deugd doen om wat natuur te zien en even uit de drukke stad te zijn. Hopelijk kunnen we mooie kiekjes maken en deze volgende week aan jullie laten zien!
Hoe maken jullie het in België? We hebben opgevangen dat de zon daar toch ook eens is opgedoken!
Veel liefs!
We zijn na een drukke werkweek weer enkele bevallingen rijker! We komen dicht tegen onze 40 bevallingen elk! Naomi heeft ons deze week ook voor de eerste keer een knip laten hechten, met een beetje zenuwen is ons dat toch goed gelukt, we zijn er trots op!
Vandaag kregen we ook onze eerste eindevaluatie, ze vinden dat we goede werkers zijn, we gaan dus zo blijven verderdoen :)
Nu vertrekken we op weekend met andere studenten naar de watervallen, het zal ons deugd doen om wat natuur te zien en even uit de drukke stad te zijn. Hopelijk kunnen we mooie kiekjes maken en deze volgende week aan jullie laten zien!
Hoe maken jullie het in België? We hebben opgevangen dat de zon daar toch ook eens is opgedoken!
Veel liefs!
zaterdag 19 maart 2011
A lot of babycatching in Ghana!
Hey Obroeni’s,
Normaal begonnen we deze week op de antenatal care, maar dat vonden we bij nader inzien toch niet zo'n goed idee. We zijn er twee dagen geweest, maar de choas was niet te overzien! Het gaat er helemaal niet aan toe zoals een prenatale raadpleging bij ons. Hier zitten de vrouwen met hun baby allemaal samen in een hete zaal te wachten op papieren en een snel onderzoek. We vonden dat we veel meer konden leren op verloskamer dus mochten we gelukkig van de hoofdvroedvrouw terug bij hun komen werken. We waren blij dat we die beslissing hadden genomen want deze week was het een helse drukte op verloskamer! Het is big season in de Ghaneese verloswereld deze maanden. We stonden er dan ook een paar keer echt helemaal alleen voor om een bevalling te doen, met alles erop en eraan. De vrouwen stroomden binnen in hun rolstoel met een infuus in de handen, werden ergens gedropt waar nog plaats was (vrijdag lagen er 13 vrouwen verspreid over 7 kamers en de gang) en door hun geschreeuw door konden wij aan de lopende band veel bijleren! Het gaf ons veel voldoening.
We doen nu meestal een ochtendshift, maar gaan de volgende weken ook enkele nachtshiften doen omdat er dan minder andere studenten zijn en we waarschijnlijk nog enkele ervaringen rijker gaan worden. Hopelijk kunnen we jullie dan nieuwe spannende verhalen vertellen!
We hebben deze week toch ook even gedacht hoe onvoorstelbaar de situaties hier soms zijn. Zoals woensdag, wanneer er een vrouw van een dood kindje aan het bevallen was. Toen het kindje dood in de bedpan lag en de vroedvrouw het tussen haar benen uit kwam nemen, liet ze ons zien dat het kindje zichzelf met de navelstreng had opgehangen in de buik. Geen moment om blij van te worden, maar toch was de vroedvrouw al zingend het kindje in een plastic zak aan het opbergen… Vreemd om te zien hoe anders ze ermee omgaan.
Vrijdag keken we elkaar ook even begrijpend aan toen we twee vrouwen zagen bevallen in eenzelfde kleine kamer. Het woord privacy kennen ze echt niet, iedereen komt wel eens binnen piepen tijdens een bevalling, zelfs de kuisvrouwen komen zich graag moeien.
Voor de rest van de week hebben we de lokale marktjes, zeg maar markten eigenlijk, eens bezocht. We moeten toegeven dat ondanks de drukte, vuiligheid en aanrakingen, we het nog wel leuk vonden! We hebben enkele leuke spulletjes op de kop kunnen tikken, vooral handtasjes dan en schoenen. We beginnen het afbieden nu ook steeds beter en beter te kunnen! Ook de taxichauffeurs kunnen ons niet meer afzetten, we laten niet met ons sollen. Na 6 taxi’s te weigeren vandaag, vonden we eindelijk een eerlijke chauffeur voor een eerlijke prijs, tot Femke riep hoe een grote kakkerlak er in de auto zat… de hele weg (en hij was lang want we stonden in de file) zaten we met onze benen omhoog (het zweet droop naar beneden) en de chauffeur deed niets anders dan lachen.. Daarom namen we voor de terugweg een deftigere taxi, we zagen geen kakkerlakken maar nu was de chauffeur boos omdat er nog zand aan onze benen hing. We moesten de auto bijna zelf kuisen. Zijn snelheidsmeter enzo werkten wel niet in de auto, maar owee als er een beetje zand in lag. We hebben hier wel veel plezier.
Gisteren hebben we met de meisjes van verpleegkunde pasta gekookt en een gezellige sangrianight gehad. Leuk om verhalen te wisselen en om over onze ervaringen allemaal te praten. Hopelijk is het in België al wat beter weer? Als jullie uur verandert zal er trouwens 2 uur verschil zijn met ons, want hier verandert er geen uur. Het zal spijtig genoeg nog steeds donker zijn om half 7 ’s avonds al.
Ook nog enkele nieuwe foto’s te bewonderen op:
Vele groetjes van de Obibini’s!
Normaal begonnen we deze week op de antenatal care, maar dat vonden we bij nader inzien toch niet zo'n goed idee. We zijn er twee dagen geweest, maar de choas was niet te overzien! Het gaat er helemaal niet aan toe zoals een prenatale raadpleging bij ons. Hier zitten de vrouwen met hun baby allemaal samen in een hete zaal te wachten op papieren en een snel onderzoek. We vonden dat we veel meer konden leren op verloskamer dus mochten we gelukkig van de hoofdvroedvrouw terug bij hun komen werken. We waren blij dat we die beslissing hadden genomen want deze week was het een helse drukte op verloskamer! Het is big season in de Ghaneese verloswereld deze maanden. We stonden er dan ook een paar keer echt helemaal alleen voor om een bevalling te doen, met alles erop en eraan. De vrouwen stroomden binnen in hun rolstoel met een infuus in de handen, werden ergens gedropt waar nog plaats was (vrijdag lagen er 13 vrouwen verspreid over 7 kamers en de gang) en door hun geschreeuw door konden wij aan de lopende band veel bijleren! Het gaf ons veel voldoening.
We doen nu meestal een ochtendshift, maar gaan de volgende weken ook enkele nachtshiften doen omdat er dan minder andere studenten zijn en we waarschijnlijk nog enkele ervaringen rijker gaan worden. Hopelijk kunnen we jullie dan nieuwe spannende verhalen vertellen!
We hebben deze week toch ook even gedacht hoe onvoorstelbaar de situaties hier soms zijn. Zoals woensdag, wanneer er een vrouw van een dood kindje aan het bevallen was. Toen het kindje dood in de bedpan lag en de vroedvrouw het tussen haar benen uit kwam nemen, liet ze ons zien dat het kindje zichzelf met de navelstreng had opgehangen in de buik. Geen moment om blij van te worden, maar toch was de vroedvrouw al zingend het kindje in een plastic zak aan het opbergen… Vreemd om te zien hoe anders ze ermee omgaan.
Vrijdag keken we elkaar ook even begrijpend aan toen we twee vrouwen zagen bevallen in eenzelfde kleine kamer. Het woord privacy kennen ze echt niet, iedereen komt wel eens binnen piepen tijdens een bevalling, zelfs de kuisvrouwen komen zich graag moeien.
Voor de rest van de week hebben we de lokale marktjes, zeg maar markten eigenlijk, eens bezocht. We moeten toegeven dat ondanks de drukte, vuiligheid en aanrakingen, we het nog wel leuk vonden! We hebben enkele leuke spulletjes op de kop kunnen tikken, vooral handtasjes dan en schoenen. We beginnen het afbieden nu ook steeds beter en beter te kunnen! Ook de taxichauffeurs kunnen ons niet meer afzetten, we laten niet met ons sollen. Na 6 taxi’s te weigeren vandaag, vonden we eindelijk een eerlijke chauffeur voor een eerlijke prijs, tot Femke riep hoe een grote kakkerlak er in de auto zat… de hele weg (en hij was lang want we stonden in de file) zaten we met onze benen omhoog (het zweet droop naar beneden) en de chauffeur deed niets anders dan lachen.. Daarom namen we voor de terugweg een deftigere taxi, we zagen geen kakkerlakken maar nu was de chauffeur boos omdat er nog zand aan onze benen hing. We moesten de auto bijna zelf kuisen. Zijn snelheidsmeter enzo werkten wel niet in de auto, maar owee als er een beetje zand in lag. We hebben hier wel veel plezier.
Gisteren hebben we met de meisjes van verpleegkunde pasta gekookt en een gezellige sangrianight gehad. Leuk om verhalen te wisselen en om over onze ervaringen allemaal te praten. Hopelijk is het in België al wat beter weer? Als jullie uur verandert zal er trouwens 2 uur verschil zijn met ons, want hier verandert er geen uur. Het zal spijtig genoeg nog steeds donker zijn om half 7 ’s avonds al.
Ook nog enkele nieuwe foto’s te bewonderen op:
Vele groetjes van de Obibini’s!
Abonneren op:
Posts (Atom)