Goodafternoon!
Alé zo ne goeie was het vandaag niet, maar toch. In het weekend dagje naar het strand geweest, deed ons eens deugd om ons te kunnen verfrissen in de zee en wat uit te rusten. Echt helemaal gerust liggen we daar niet want als de mensen ons zien, willen ze natuurlijk alles aan ons verkopen. Maar het was een fijn weekend!
Maandag was een vrij rustige dag op dienst, we vonden het zelfs een beetje saai omdat er ineens ook 7 studenten bij waren gekomen en er bijna geen vrouwen lagen. Dus we moesten het werk te veel verdelen.
We hadden beter niet gezegd dat we het saai vonden want gisteren en vandaag waren het tegendeel. Gisteren hebben we zeker 8 bevallingen op 5 uur gezien, het was van de ene kamer naar de andere lopen. Het ging ook niet altijd even vlotjes zoals de bevallingen die we de eerste week meemaakten en het was zo’n chaos op de dienst. Dokters, vroedvrouwen, studenten, kuismannen, iedereen liep door elkaar en riep in een onverstaanbare taal tegen elkaar. Vermoeiend om daartussen een kind proberen te verzorgen op de gang… Het ergste was toch wel de vrouwen die geknipt worden met een botte schaar. Hier ligt geen enkele vrouw met een epidurale verdoving dus het doet zoiezo al vreselijk veel pijn om dan geknipt te worden en als het dan nog met een botte schaar moet gebeuren zodat er niet in 1 maar zeker 3 keer geknipt moet worden, is het gekrijs niet om aan te horen. We kregen er kippenvel van. Hadden we maar materiaal meegenomen uit België, zodat ze hier niet telkens met dezelfde 2 scharen moeten knippen.
Gelukkig hebben we de shift overleefd en zijn we nog naar de winkel kunnen gaan om een voorraadje in te slaan, zo kunnen we zelf wat meer koken zonder (hopelijk) al te veel op de wc te moeten zitten.
Vandaag hadden we eigenlijk niet veel zin om te gaan, het had zo hard geregend deze nacht dat we nog heel moe waren. We hebben onszelf toch overwonnen en nog wat miserie meegemaakt dan. Het begon wat leuker, we leerden de studenten kennen die erg geïnteresseerd waren in de Belgische jongens. We beloofden dat we hun foto’s gingen doorgeven en op zoek gaan naar een geschikte man voor hen. We kochten ook een echt ‘grey’s anatomy-kapje’, veel professioneler dan het groene stoffen ding op ons hoofd dat eigenlijk niet veel bescherming gaf.
Er lagen genoeg zwangeren op de gang maar de bevallingen gingen minder goed, de baby kwam er telkens slecht uit. Lisa haar bevalling werd achteraf een mirakel genoemd, de vrouw was binnengekomen en had gezegd dat haar baby in de buik dood was. De vroedvrouwen hadden haar een kamer gegeven omdat de vrouw in arbeid was en zijn daar niet verder op ingegaan. Een paar uur later was de vrouw zo hard aan het schreeuwen en bleek dat het hoofdje klaar zat om geboren te worden. De vroedvrouw zei dat we de vrouw gewoon een bedpan moesten geven om haar baby daarin te “werpen” omdat die toch dood zou geboren worden volgens haar. Dit was echt mensonterend eigenlijk en ik hielp de vrouw met de bevalling, het kind was 3 keer met de navelstreng omstrengeld en werd ook met een enorme stank geboren. Toen ik de navelstreng eraf haalde begon het kind bij wonder toch een beetje te ademen. De vroedvrouw heeft het kind overgenomen en ondersteboven gehangen, ze noemde hem lachend de “bedpanbaby”. De baby ligt nu op de neonatologie en we hopen dat het goed komt. We zijn er wel niet zo zeker van omdat het op de neonatologie echt boemvol kindjes lag (soms 3 in 1 incubator) maar we blijven positief denken!
Na dit avontuur hadden we geen tijd om even te bekomen want aan de andere kant van de gang was er een vrouw een baby van 4,1 kg aan het uitpersen. De baby was te groot voor de vrouw waardoor zij erg gescheurd was en veel bloed verloor. Het was geen zicht. Bloedplassen op de grond, spatten tegen de muur. Het leek of er net iemand geslacht was. Gelukkig werd er nu een dokter bijgeroepen die de vrouw er terug bovenop heeft gebracht.
Wat zal morgen brengen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten