Dag volgertjes,
We hebben weer enkele foto's kunnen laden, je kan ze bekijken op deze link: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/11April24April?feat=directlink
de shockerende foto's hebben we maar achterwege gelaten, beter voor jullie maag.
Straks beginnen we aan een nieuwe reeks nachten, het wordt spannend omdat we waarschijnlijk mogen filmen van de vroedvrouwen. Ondertussen hebben we ook afscheid moeten nemen van de meisjes van verpleegkunde omdat zij gaan rondtrekken nu en wij al terug naar ons vaderland vertrekken als zij terugkomen.
Het einde komt nogal dichterbij, maar we hebben nog veel dingen gepland dus gaan nog zeker genieten van de laatste 2 weken!
Vele groetjes!
maandag 25 april 2011
dinsdag 19 april 2011
Gekke dagen
Dagdag,
We hebben weer enkele drukke, ongewone dagen achter de rug. Vrijdag hadden we afgesproken om met een buur van de andere meisjes mee te gaan naar een gospelmis. Vol verwachting zaten we in de taxi te fantaseren over zingende, dansende negerinnen en veel ambiance. We waren echt wel benieuwd. Tot we aankwamen in een soort van kapel en er niet zo veel volk zat als verwacht. Daarbij was de "pastoor" oorverdovend aan het schreeuwen in de micro en telkens hij 'Hallelujah' riep, schoot je bijna van je stoel voor je 'AMEN' kon antwoorden. We vielen natuurlijk wel weer op als blanken dus konden helaas niet vroeger ontsnappen. Hebben ons dan maar geamuseerd met filmen en uiteindelijk wat meegezongen met de speciaal-voor-ons-in-het-engels-gezongen liedjes. Achteraf mochten we onze naam ook eens in de micro roepen en de pastoor een hand gaan geven. We zijn dan ook vriendelijk verzocht geweest om elke zondag weer te keren maar toevallig hadden we toch al andere plannen gemaakt...
Zaterdag zijn we eens ga kijken in het 'art center'. Zag er heel leuk uit, allemaal kleine shopkes met typische afrikaanse spulletjes en veel kunstwerken en schilderijen. Heel vermoeiend om daar te 'shoppen', als je nog maar durft te kijken naar iemand zijn winkeltje beginnen ze al alles aan te bieden en te onderhandelen over de prijs en dan trekt er iemand van een andere winkel je mee om zijn spullen te bekijken... We hebben het toch wel 3 uurtjes volgehouden met een pauze ertussen en hebben enkele souvenirtjes mee. Daarna hebben we nog een leuke plek ontdekt om iets te eten en drinken, een terras met heel mooi zicht op de zee. Lang leve de Bradt guide!
Gisteren begonnen we weer met volle moed aan een nieuwe werkweek. We werden tijdens onze ochtendwandeling al direct geconfronteerd met een blote man die gek stond te doen in het midden van de straat.. niet goed op onze nuchtere maag, beetje schrikwekkend om te zien. Niemand deed er ook iets aan, iedereen negeerde de man en liet hem rustig in zijn nakie rondlopen. Beetje later was het weer drukte geblazen op de verloskamer en na de shift hebben we onszelf toch maar eens getrakteerd op frietjes, zo lang geleden.
Goed dat we een laagje gelegd hadden want onze taxirit naar huis was ook niet van de geweldigste...We wagen ons leven elke keer als we in dit verkeer terechtgekomen en zijn altijd blij dat we veilig aankomen, maar deze keer hadden we toch eens iets voor. Blijkbaar zag onze chauffeur niet zo goed meer. Hij reed in het midden van de baan, door het rood licht, toeterde hele tijd voor niets, probeerde voor te steken in de file, raakte bijna een gigantische bus en reed toen toch eindelijk in iemand zijn achterwerk. We zijn er maar met een schrammetje op het been van afgekomen gelukkig en bleven verbazingwekkend kalm, maar we waren toch echt niet goedgezind op hem toen hij nog eens meer geld vroeg bij het uitstappen omdat hij zogezegd dacht dat de weg korter was. Ghanezen, niet te schatten!
Vandaag was het weer een onoverzichtelijke chaos op de verloskamer, het is duidelijk hoogseizoen, de zwangeren vallen precies met bakken uit de lucht. Ze kunnen ook zo luid krijsen, amai, we zijn het nog steeds niet echt gewoon om dat aan te horen. Zeker niet toen er 2 van de 3 vroedvrouwen ineens naar een workshop moesten en er wel een stuk of 9 vrouwen zwaar in arbeid lagen te roepen van de pijn. We wisten niet waar eerst te gaan kijken en te voelen hoe ver ze stonden. Er is uiteindelijk dan ook een vrouw op de grond bevallen. Toch niet zo’n leuk zicht om de vrouw daar gebogen te zien staan met een baby dat tussen haar benen hangt te bengelen aan de navelstreng… We hebben zelf nog wel veel bevallingen kunnen doen de laatste weken en kunnen nu ook met trots zeggen dat we allebei over onze 40 bevallingen zitten J
Veel liefs,
Afia en Akosia
We hebben weer enkele drukke, ongewone dagen achter de rug. Vrijdag hadden we afgesproken om met een buur van de andere meisjes mee te gaan naar een gospelmis. Vol verwachting zaten we in de taxi te fantaseren over zingende, dansende negerinnen en veel ambiance. We waren echt wel benieuwd. Tot we aankwamen in een soort van kapel en er niet zo veel volk zat als verwacht. Daarbij was de "pastoor" oorverdovend aan het schreeuwen in de micro en telkens hij 'Hallelujah' riep, schoot je bijna van je stoel voor je 'AMEN' kon antwoorden. We vielen natuurlijk wel weer op als blanken dus konden helaas niet vroeger ontsnappen. Hebben ons dan maar geamuseerd met filmen en uiteindelijk wat meegezongen met de speciaal-voor-ons-in-het-engels-gezongen liedjes. Achteraf mochten we onze naam ook eens in de micro roepen en de pastoor een hand gaan geven. We zijn dan ook vriendelijk verzocht geweest om elke zondag weer te keren maar toevallig hadden we toch al andere plannen gemaakt...
Zaterdag zijn we eens ga kijken in het 'art center'. Zag er heel leuk uit, allemaal kleine shopkes met typische afrikaanse spulletjes en veel kunstwerken en schilderijen. Heel vermoeiend om daar te 'shoppen', als je nog maar durft te kijken naar iemand zijn winkeltje beginnen ze al alles aan te bieden en te onderhandelen over de prijs en dan trekt er iemand van een andere winkel je mee om zijn spullen te bekijken... We hebben het toch wel 3 uurtjes volgehouden met een pauze ertussen en hebben enkele souvenirtjes mee. Daarna hebben we nog een leuke plek ontdekt om iets te eten en drinken, een terras met heel mooi zicht op de zee. Lang leve de Bradt guide!
Gisteren begonnen we weer met volle moed aan een nieuwe werkweek. We werden tijdens onze ochtendwandeling al direct geconfronteerd met een blote man die gek stond te doen in het midden van de straat.. niet goed op onze nuchtere maag, beetje schrikwekkend om te zien. Niemand deed er ook iets aan, iedereen negeerde de man en liet hem rustig in zijn nakie rondlopen. Beetje later was het weer drukte geblazen op de verloskamer en na de shift hebben we onszelf toch maar eens getrakteerd op frietjes, zo lang geleden.
Goed dat we een laagje gelegd hadden want onze taxirit naar huis was ook niet van de geweldigste...We wagen ons leven elke keer als we in dit verkeer terechtgekomen en zijn altijd blij dat we veilig aankomen, maar deze keer hadden we toch eens iets voor. Blijkbaar zag onze chauffeur niet zo goed meer. Hij reed in het midden van de baan, door het rood licht, toeterde hele tijd voor niets, probeerde voor te steken in de file, raakte bijna een gigantische bus en reed toen toch eindelijk in iemand zijn achterwerk. We zijn er maar met een schrammetje op het been van afgekomen gelukkig en bleven verbazingwekkend kalm, maar we waren toch echt niet goedgezind op hem toen hij nog eens meer geld vroeg bij het uitstappen omdat hij zogezegd dacht dat de weg korter was. Ghanezen, niet te schatten!
Vandaag was het weer een onoverzichtelijke chaos op de verloskamer, het is duidelijk hoogseizoen, de zwangeren vallen precies met bakken uit de lucht. Ze kunnen ook zo luid krijsen, amai, we zijn het nog steeds niet echt gewoon om dat aan te horen. Zeker niet toen er 2 van de 3 vroedvrouwen ineens naar een workshop moesten en er wel een stuk of 9 vrouwen zwaar in arbeid lagen te roepen van de pijn. We wisten niet waar eerst te gaan kijken en te voelen hoe ver ze stonden. Er is uiteindelijk dan ook een vrouw op de grond bevallen. Toch niet zo’n leuk zicht om de vrouw daar gebogen te zien staan met een baby dat tussen haar benen hangt te bengelen aan de navelstreng… We hebben zelf nog wel veel bevallingen kunnen doen de laatste weken en kunnen nu ook met trots zeggen dat we allebei over onze 40 bevallingen zitten J
Veel liefs,
Afia en Akosia
woensdag 13 april 2011
Nog 1 maand te gaan
Goodafternoon,
We moeten toch nog eens werk maken van onze blog dachten we, bij deze worden jullie nog eens ge-updated over wat wij hier allemaal uitspoken in het verre Ghana. Het kort wel af hoor, binnenkort staan we al terug in Mechelen...
Twee weken geleden hebben we een weekje nachtshiften gedaan op de verloskamer. We gingen er volledig voor, 12 uur per nacht wakker blijven en geconcentreerd blijven om die bruintjes op de wereld te zetten.. niet te onderschatten! We hebben wel heel veel kunnen leren en meegemaakt op korte tijd, zo zonder studenten geneeskunde en met een kleiner team vroedvrouwen mochten we veel zelf doen. Lisa mocht een tweeling op de wereld zetten alleen en Femke moest aan de slag met een preterme bevalling. Zelf episiotomie's knippen en hechten leren we ook vlot. Heel leuk en spannend. Grappig om ook te zien dat de vroedvrouwen soms gewoon even 2 uurtjes gaan slapen maar dat niet aan elkaar vertellen. Waardoor we handen tekort kwamen bij een moeilijke stuitbevalling bijvoorbeeld. Gelukkig hadden we nog een halfwakkere ervaren vroedvrouw in ons midden. Femke had wel pech in delivery room 8, waar ze op een nacht te maken kreeg met een vrouw die niet wilde meepersen, waardoor het kindje er slecht uit kwam plus wanneer ze de placenta er wilde uithalen stond ze plots alleen met een navelstreng in haar handen.. de moederkoek zat nog vast in de baarmoeder.. Blijkbaar was de navelstreng op de vliezen ingeplant en dus moest de dokter manueel de placenta er komen uithalen. Nogal een bloederige bedoening. Toeval of niet, de volgende nacht gebeurde hetzelfde scenario. De moed zakte even in de benen. We hebben daarna toch nog leuke babbels gehad met de vroedvrouwen en enkele mooie bevallingen gezien dat de slechte gebeurtenissen weer goedgemaakt werden.
Het weekend na onze nachten hebben we vooral wat uitgerust op strand en nog een lokale grote markt bezocht, Makola Market, naar het schijnt een van de grootste van Accra. We hebben enkele leuke dingen op de kop kunnen tikken, vooral schoenen als we eerlijk zijn.. maar het was een vermoeiend tripje om door zo'n bruine mensenhoop te lopen die ons willen aanraken en aanklampen om hun prulletjes te verkopen.
Vorige week was eerder een rustige week op verloskamer, maar dat was blijkbaar stilte voor de storm want deze week draait het weer volle toeren! Vandaag hadden we bijvoorbeeld weer 8 bevallingen op 6 uur.. Goed dat we naar een stukje paradijs gereisd waren dit weekend, namelijk naar Ada Foah. Met een roeiboetje "vaarden" we naar een eiland waar we tussen de palmbomen zaten. Langs de ene kant zagen we het grote meer en langs de andere kant de zee, heel mooi. We zwommen in het warme meer, probeerden te zwemmen in de wilde zee en sliepen in echte hutjes op het strand naast een kampvuurtje. Het klinkt allemaal heel paradijselijk en dat was het ook. Tot we 's avonds salamanderpootjes in onze hut zagen, het 's nachts hevig begon te waaien en onweren en er gaten in ons muggennet zaten! Avontuurlijk als we zijn hebben we dit natuurlijk allemaal overleefd en zijn we veilig met de rastaman en het roeibootje teruggeraakt.
We vinden het zo moeilijk om dat hier allemaal goed te kunnen vertellen dus we hebben opnieuw wat foto's online gezet: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/728Maart10April?feat=directlink
Veel plezier met kijken ;)
x
We moeten toch nog eens werk maken van onze blog dachten we, bij deze worden jullie nog eens ge-updated over wat wij hier allemaal uitspoken in het verre Ghana. Het kort wel af hoor, binnenkort staan we al terug in Mechelen...
Twee weken geleden hebben we een weekje nachtshiften gedaan op de verloskamer. We gingen er volledig voor, 12 uur per nacht wakker blijven en geconcentreerd blijven om die bruintjes op de wereld te zetten.. niet te onderschatten! We hebben wel heel veel kunnen leren en meegemaakt op korte tijd, zo zonder studenten geneeskunde en met een kleiner team vroedvrouwen mochten we veel zelf doen. Lisa mocht een tweeling op de wereld zetten alleen en Femke moest aan de slag met een preterme bevalling. Zelf episiotomie's knippen en hechten leren we ook vlot. Heel leuk en spannend. Grappig om ook te zien dat de vroedvrouwen soms gewoon even 2 uurtjes gaan slapen maar dat niet aan elkaar vertellen. Waardoor we handen tekort kwamen bij een moeilijke stuitbevalling bijvoorbeeld. Gelukkig hadden we nog een halfwakkere ervaren vroedvrouw in ons midden. Femke had wel pech in delivery room 8, waar ze op een nacht te maken kreeg met een vrouw die niet wilde meepersen, waardoor het kindje er slecht uit kwam plus wanneer ze de placenta er wilde uithalen stond ze plots alleen met een navelstreng in haar handen.. de moederkoek zat nog vast in de baarmoeder.. Blijkbaar was de navelstreng op de vliezen ingeplant en dus moest de dokter manueel de placenta er komen uithalen. Nogal een bloederige bedoening. Toeval of niet, de volgende nacht gebeurde hetzelfde scenario. De moed zakte even in de benen. We hebben daarna toch nog leuke babbels gehad met de vroedvrouwen en enkele mooie bevallingen gezien dat de slechte gebeurtenissen weer goedgemaakt werden.
Het weekend na onze nachten hebben we vooral wat uitgerust op strand en nog een lokale grote markt bezocht, Makola Market, naar het schijnt een van de grootste van Accra. We hebben enkele leuke dingen op de kop kunnen tikken, vooral schoenen als we eerlijk zijn.. maar het was een vermoeiend tripje om door zo'n bruine mensenhoop te lopen die ons willen aanraken en aanklampen om hun prulletjes te verkopen.
Vorige week was eerder een rustige week op verloskamer, maar dat was blijkbaar stilte voor de storm want deze week draait het weer volle toeren! Vandaag hadden we bijvoorbeeld weer 8 bevallingen op 6 uur.. Goed dat we naar een stukje paradijs gereisd waren dit weekend, namelijk naar Ada Foah. Met een roeiboetje "vaarden" we naar een eiland waar we tussen de palmbomen zaten. Langs de ene kant zagen we het grote meer en langs de andere kant de zee, heel mooi. We zwommen in het warme meer, probeerden te zwemmen in de wilde zee en sliepen in echte hutjes op het strand naast een kampvuurtje. Het klinkt allemaal heel paradijselijk en dat was het ook. Tot we 's avonds salamanderpootjes in onze hut zagen, het 's nachts hevig begon te waaien en onweren en er gaten in ons muggennet zaten! Avontuurlijk als we zijn hebben we dit natuurlijk allemaal overleefd en zijn we veilig met de rastaman en het roeibootje teruggeraakt.
We vinden het zo moeilijk om dat hier allemaal goed te kunnen vertellen dus we hebben opnieuw wat foto's online gezet: https://picasaweb.google.com/112518327151873028319/728Maart10April?feat=directlink
Veel plezier met kijken ;)
x
Abonneren op:
Reacties (Atom)